Ik ben tussen de sigarenkistjes opgegroeid en ik heb twintig jaar lang een tabaksspeciaalzaak gerund. Ik was de vierde generatie die dit inmiddels deed dus je kan wel zeggen dat ik een beetje 'mkb-bloed' heb. Naast sigaren verkocht ik ook veel Zeeuwse en Belgische speciaalbieren, maar ook wijn en Zeeuwse chocola. In 2014 ben ik gestopt met de winkel.
Ik ben ook altijd een aardige techneut en een knutselaar geweest. Toen ik mijn eerste MSX computer had gekocht was ik gelijk verkocht en ging ik programmeren in Basic. Rond mijn zevenentwintigste jaar had ik mijn opleiding Applicatie-Ontwikkelaar afgerond en was ik een ervaren Clipper programmeur (tegenwoordig xBase).
Toch besloot ik toen een andere weg in te slaan en werd ik winkelier. Al het ICT-werk lag toen in de randstad en ik piekerde er niet over om uit Zeeland weg te gaan. Maar ook in de winkel had ik bijvoorbeeld op een moment mijn eigen kassa gebouwd die draaide op Linux. Werkte prima en ik bespaarde tweeduizend euro per jaar aan 'onderhoudskosten' van de kassaleverancier. In 2014 was het einde oefening voor mijn winkel (niet door die kassa hoor...) en ging ik weer wat ICT-werk doen.
Ik ben een tijdje in de leer geweest bij Digiteam waar ik geleerd heb nette webapplicaties te maken met PHP en SQL. De bedoeling was om uiteindelijk hier werk in te vinden maar dat lukte gewoonweg niet. Maar toch blijf ik als hobby programmeren, simpelweg omdat ik het leuk vind.
Ik heb het zelf niet zo op CMS'en/Frameworks zoals Wordpress, Symfony en Drupal, alhoewel ik best wel de voordelen begrijp. Toch programmeer ik het liefst een website in kale code. Waarom? Ik ben dan van begin tot eind op de hoogte wat er gebeurt, en dat vind ik een fijn idee.
ICT: Je leert je suf, programmeert je suf en als je klaar bent komt er weer een nieuwe versie uit van één of ander framework waardoor je weer overnieuw kunt beginnen omdat alles in elkaar flikkert. Ook passend werk vinden was lastig: je bent te oud joh, en te langzaam, en te autistisch (kruis aan wat van toepassing is...). Natuurlijk had ik wel eens wat Linux- en websiteklusjes, maar dat zette echt geen zoden aan de dijk. Dus dit was blijkbaar ook weer niet de branche voor mij. Maar wat dan?
Mijn vrouw kwam (zoals zo vaak) met de oplossing: rennen naar tafeltjes in een museumcafé. En bovendien 10 kilometer heen fietsen en nog eens tien terug. En het je klanten naar de zin maken, net zoals in mijn winkel. Het bleek een prima baan waar ik mijn kwaliteiten als gastheer weer prima kon gebruiken. En ik had nog meer geluk, want ik kwam in een reuze gezellig team terecht.
Maar op een bepaald moment was het wel weer goed geweest. De drukte nam enorm toe, het personeel niet en ik kwam erachter dat het werk mij uitputte helaas, ik besloot dus om te stoppen.
Vanaf oktober 2023 tot december 2023 werkte ik tijdelijk voor de GGD Zeeland als administrateur. Dit is fijn werk voor een autist aangezien je met computers om mag gaan, en toch ook met mensen. Het was vrij duidelijk hier wat er moest gebeuren en dat was fijn.
Ik gebruik nu mijn verkoop-skills in de kaaskraam van Loverendale Ter Linde bij Oostkapelle. Ik kan weer heerlijk heen en weer fietsen en ik ben weer bezig met mooi ambachtelijk producten. Een baan helemaal in mijn straatje.
Ik wordt wel eens een losbol genoemd maar dat komt omdat ik mijn leven leef met altijd het idee dat de figuur hier op de foto op mij staat te wachten. En ik weet bovendien ook niet wanneer hij langskomt. Maar langskomen doet 'ie!
Daarom: mens durf te leven!. Wandel, fiets en ervaar de regen op je huid dat soort dingen. Wees soms aartslui. Laat je niet door anderen vertellen 'hoe' je van je leven dient te genieten, want ieder mens ervaart de realiteit verschillend. Moet je eerst gaan mediteren op Bali om 'tot jezelf te komen'? Onzin. Pak je wandelschoenen en loop door een natuurgebied naast je stad, daar vind je jezelf ook. En vind je dit knullig en kan je daar de schoonheid van Moeder Natuur niet ervaren dan is er wat mij betreft werk voor je aan de winkel. Want dan ben je niet in staat het heden te gebruiken om te genieten. Dan zit je te wachten tot het moment aanbreekt om ergens van te genieten, meestal iets wat door iemand anders wordt verzorgd zodat er geld aan je wordt verdiend.
Samengevat: wacht niet tot je pensioen met genieten. Want dat pensioen komt misschien nooit. Zorg dat je niet altijd rent van kik naar kik maar kijk eens om je heen. En trek vanavond die dure bewaarwijn open die je nog hebt liggen voor 'speciale momenten'. Vandaag nog alstublieft.
Ik weiger hard te werken alleen om dure spullen te kunnen kopen of de laatste auto onder mijn kont te hebben. Bezit geeft zorgen, en je kan het toch niet meenemen.
Koffie, veel koffie 's ochtends. En dan niet zo'n smerige Hollandse bak die al een uur 'staat te pruttelen', maar een degelijke espresso. Stukje chocola er bij, dan ben je toch even in de hemel.
Een sigaartje op zijn tijd. Alhoewel je bijna met pek en veren de stad wordt uitgejaagd door een woedende menigte durf ik te zeggen dat ik er nog steeds uitermate van een sigaar kan genieten. Kaasje, whisk(e)y, port er bij nog fijner.
In 2010 heb ik de diagnose Asperger gekregen. Ik ben een 'hoogfunctionerende' autist, wat zoiets betekent dat je je redelijk staande kunt houden tussen neurotypische mensen (en een maatschappij die daarop ingericht is). Als je je autisme in je voordeel kunt gebruiken (bijvoorbeeld doordat je ergens heel goed in bent en daar dan geld mee verdient), dan ben je 'excentriek' en neemt iedereen je eigenaardigheden op de koop toe. Autisme werkt ook in je nadeel, al heb je dat vaak niet door en houd je er geen rekening mee. En dan kom je je autisme soms keihard tegen, of je het wilt of niet.
Ik wil dus eigenlijk vanalles, maar raak soms overprikkeld en dat gooit je brein de rolluiken dicht. Om dit te voorkomen wandel en fiets ik veel, de natuur in helpt altijd. Ook probeer ik mijzelf niet altijd voorbij te hollen, maar dat is moeilijk in de huidige drukte van onze maatschappij. Het dagelijkse leven is soms al meer dan genoeg.
Één van de voordelen van autisme is dat je beschikt over 'hyperfocus', dat wil zeggen dat je je als geen ander kunt focussen op een bepaalde taak of interesse. Als iets mij interesseert wil ik er dus echt alles van weten, en daardoor schijn ik als geen ander wijn en sigaren te kunnen omschrijven. Ik heb een enorm smaakgeheugen krijg ik vaak te horen. Daarnaast houd ik van computers: ik ben een gepassioneerde Linux apostel en ik houd van programmeren. Dat laatste doe ik meer om mijn brein tot rust te brengen want programmeren is eigenlijk een soort puzzelen.
Ik ben en blijf een Zeeuw in hart en nieren. Als je in Zeeland woont, dan hoef je eigenlijk nooit op vakantie! Er is hier altijd natuur in de buurt en veel ruimte.
Mijn vrouw had er vier jaar gewoond en nadat ik er de eerste keer was geweest was ik ook verkocht. Wat een adembenemende mooie natuur, wat een leuke mensen. Ik ben er inmiddels dertien keer geweest.
Mijn vrouw. Op de foto is ze in haar element, buiten oesters aan het rapen (en opeten..) Miranda is de slimste van ons twee.
Kinderen. Vier stuks. Toen ik zeventien was deed ik de zelfverzekerde uitspraak: 'Ik neem nooit kinderen'. Zo zie je maar, zeg nooit nooit.
Je wordt er heus niet minder van als je eens een keertje niet een nieuwe auto onder je kont hebt. Of op een tweedehands computer werkt. Alles wat je hergebruikt hoeft niet gemaakt te worden en daar schieten we momenteel geloof ik het meeste mee op.
Ik houd van onbekende obscure herrie met een duister randje en hier en daar wat gitaargeweld. Je kan op mijn Youtube kanaal dit allemaal eens lekker gaan beluisteren.
Ik speel dit nu al zo'n 35 jaar geloof ik. Door fans worden telkens nieuwe levels gemaakt dus je kan oneindig door blijven knallen! Klik op de afbeelding voor een fan-site.
Beste tot nu toe? Resident Evil 4: hele spel briljant en je zit op het puntje van je stoel, einde is helaas suf en voorspelbaar maar dat mag de pret niet drukken.