Ik ben tussen de sigarenkistjes opgegroeid en ik heb twintig jaar lang een tabaksspeciaalzaak gerund. Ik was de vierde generatie die dit inmiddels deed dus je kan wel zeggen dat ik een beetje 'mkb-bloed' heb. Naast sigaren verkocht ik ook veel Zeeuwse en Belgische speciaalbieren, maar ook wijn en Zeeuwse chocola. In 2014 ben ik gestopt met de winkel, maar mijn liefde voor mooie sigaren, lekker eten en dranken is gebleven.
Als iets mij kenmerkt is het wel dan is het wel dat ik altijd kijk naar tweedehands zooi wat ik zelf kan gebruiken of ombouwen. Het is bijna idioot soms maar dat zit nu eenmaal in mij. Dus ik rijd in tiendehands autos, ik fiets op derdehands fietsen die ik voortdurend opknap, draag kleding tot de gaten erin vallen. Het is een beetje rare tik maar ik denk dat ik van zo min mogelijk derden afhankelijk wil zijn. Ik wil het zelf in de hand hebben.
Een goed voorbeeld is mijn fiets. Als ik dit schrijf ligt hij helemaal uit elkaar en moet ik hem dus helemaal weer in elkaar zetten. Nieuwe derailleur, nieuwe versnellingsbak, flink wat werk. Mijn fietstassen heb ik ook tweedehands gekocht en daar moet een nieuw weerbestendig laagje op. Het zou reuze handig zijn om naar de fietsdealer te lopen en de hele mikmak voor veel geld nieuw te kopen. Maar daar heb ik dus een soort weerzin tegen, ik vind het de gemakkelijkste weg en zo 'koop je je geluk' en hoef je zelf dus niks te doen. En alles wat je opnieuw gebruikt hoeft in China dus ook niet opnieuw gemaakt te worden, denk daar eens aan. De hele aarde gaat eraan doordat mensen zich suf kopen.
Ook koop ik nooit een nieuwe computer. Tweedehands, Linux erop en computeren maar!
Als iets als een rode draad door mijn leven loopt is het wel de fiets. Het is een passie en ik denk altijd: kan ik ernaartoe op de fiets? Ik ben dus niet zo fan van autorijden maar ook daar zie ik de voordelen van in, maar als het even kan... zit ik op de fiets. Dat betekent dat je er dus ook soms flink van langs krijgt in de polder met windkracht zeven en een bak regen... maar dat hoort er bij (al denk je er op dat moment minder mild over).
Fietsen is voor mij de vrijheid om te gaan en staan waar je wil, en vooral de mogelijk om snel te ontsnappen aan die benauwde stad en in de natuur te kunnen zijn. Geen mensen, geen gedoe alleen ik en mijn fiets.
De fiets op de foto heb ik voor €60,- gekocht en vervolgens ben ik aan de slag gegaan. Nieuwe banden, derailleur afstellen, schoonmaken... En dan heb ik mijn fiets. De fietstassen had ik gekregen omdat ze lek waren. Plastic zak erin en hoppa die konden weer vele fietstochten mee.
Iets wat ook als een rode draad door mijn leven loopt is mijn autisme. En het heeft voordelen, maar in de gewone wereld geeft het meer nadelen. Als ik de levensloop van mijzelf en collega-autisten bekijk dan hoor je vanalles langskomen: depressie, ontslag, relaties op de klippen, drugs en alcohol gebruik, huisuitzetting, overal chaos... Dan is autisme niet echt een pretje.
Ikzelf zit al jaren en jaren in een autistische burnout, veroorzaakt doordat ik mijzelf continu voorbijhol. Want je wilt immers meedoen met de maatschappij! En veel werken! En op vakantie met de kinderen! En je kamer opnieuw witten! Want dat doen die andere mensen toch ook met twee vingers in hun neus? Ik wil dus eigenlijk vanalles, maar raak dan compleet overprikkeld en dat gooit je brein de rolluiken dicht. En functioneert je bovenkamer op halve kracht en lijkt meer op een vergiet. Het lijkt soms op dementie. O ja ik heb ook altijd spierpijn en hoofdpijn, veroorzaakt door een overbelast zenuwstelsel volgens de laatste onderzoeken.
Is er nog wat leuks te melden? Één van de voordelen van autisme is dat je beschikt over 'hyperfocus', dat wil zeggen dat je je als geen ander kunt focussen op een bepaalde taak of interesse. Als iets mij interesseert wil ik er dus echt alles van weten, en daardoor schijn ik als geen ander voedsel en dranken te kunnen omschrijven. Ik heb een enorm smaakgeheugen en weet dit ook goed voor het voetlicht te brengen krijg ik vaak te horen.
Ook ben ik altijd wat ziekelijk bezig met het besturingssysteem Linux. Ik ben daar diep ingedoken en weet er vanalles van, en dit is nu net iets waar je wat moeite voor moet doen voordat je het onder de knie hebt. Mijn omgeving wordt er soms gek van als ik weer eens over Microsoft en aartsvijand Linux begin.
Al die mensen met die dikke auto's, dat gelamenteer over vakanties, je hypotheek, waar je recht op denkt te hebben... Daar hoef je bij mij niet mee aan te komen, het interesseert mij echt niet.
Ik ben (gek genoeg) sociaal ingesteld en probeer mijn omgeving beter te maken. Ik weet dat er mensen zijn die buiten de boot vallen (mijzelf inclusief) en misschien kan ik wat doen? Ik ben afgelopen jaren onder andere vrijwilliger geweest bij Staatsbosbeheer (Gastheer), Kledingbank Zeeland (Systeembeheerder) en het Repair Café Middelburg (ICT adviseur). Bij de Kledingbank draaide het vooral om de (verouderde) computers in de lucht te houden, bij het Repair Café zette ik mij in om mensen te helpen die geen bal van computers wisten en geen veertienhonderd euro hadden liggen voor een nieuwe laptop. Of het veel effect gehad heeft op de mensheid durf ik te betwijfelen, maar alle beetjes helpen.
Ik ben ook altijd een aardige techneut en een knutselaar geweest. Toen ik mijn eerste MSX computer had gekocht was ik gelijk verkocht en ging ik programmeren in Basic. Rond mijn zevenentwintigste jaar had ik mijn opleiding Applicatie-Ontwikkelaar afgerond en kon ik software in Clipper en dBase schrijven (tegenwoordig xBase).
Het is even van de radar verdwenen maar ik pak het wel ergens weer op. Ik houdt niet van Frameworks en daar gebeurt het meeste mee tegenwoordig maar dat is saaaaaaai (gaap). Maar toch blijf ik als hobby programmeren, simpelweg omdat ik het leuk vind.
Ik leef mijn leven altijd met het idee dat de figuur hier op de foto op mij staat te wachten. En ik weet bovendien ook niet wanneer hij langskomt. Maar langskomen doet 'ie!
Ik wacht niet tot mijn pensioen met genieten, want dat pensioen komt misschien nooit.
Ik weiger hard te werken alleen om dure spullen te kunnen kopen of de laatste auto onder mijn kont te hebben. Bezit geeft zorgen, en je kan het toch niet meenemen.
Koffie, veel koffie 's ochtends. En dan niet zo'n smerige Hollandse bak die al een uur 'staat te pruttelen', maar een degelijke espresso. Stukje chocola er bij, dan ben je toch even in de hemel.
Een sigaartje op zijn tijd. Alhoewel je bijna met pek en veren de stad wordt uitgejaagd door een woedende menigte durf ik te zeggen dat ik er nog steeds uitermate van een sigaar kan genieten. Kaasje, whisk(e)y, port er bij nog fijner.
Ik ben en blijf een Zeeuw in hart en nieren. Als je in Zeeland woont, dan hoef je eigenlijk nooit op vakantie. Er is hier altijd natuur in de buurt en veel ruimte. Het wordt 's zomers wel een beetje een toeristenkermis vind ik.
Mijn vrouw had er vier jaar gewoond en nadat ik er de eerste keer was geweest was ik ook verkocht. Wat een adembenemende mooie natuur, wat een leuke mensen. Ik ben er inmiddels dertien keer geweest.
Mijn vrouw. Op de foto is ze in haar element, buiten oesters aan het rapen (en opeten..) Miranda is de slimste van ons twee.
Kinderen. Vier stuks. Toen ik zeventien was deed ik de zelfverzekerde uitspraak: 'Ik neem nooit kinderen'. Zo zie je maar, zeg nooit nooit.
Je wordt er heus niet minder van als je eens een keertje niet een nieuwe auto onder je kont hebt. Of op een tweedehands computer werkt. Alles wat je hergebruikt hoeft niet gemaakt te worden en daar schieten we momenteel geloof ik het meeste mee op.
Ik houd van onbekende obscure herrie met een duister randje en hier en daar wat gitaargeweld. Je kan op mijn Youtube kanaal dit allemaal eens lekker gaan beluisteren.
